تعریف: منظور از کاربرد حلال در مورد تجارت عمومی، رعایت موازین و مقررات شرعی در هرگونه کسب و کار اعم از تولید انواع محصولات و هرگونه خرید و فروش (عمده یا خرده) در سطوح داخلی و بین المللی است که بر اساس حدیث شریف منقول از حضرت علی (ع) “یا معشر    التجارالفقه ثم المتجر،الفقه ثم المتجر، الفقه ثم المتجر”– الکافی- جلد5-  ص150- حدیث1 (ترجمه: آشنائی با مقررات فقهی، آنگاه ورود به عرصه تجارت)، رعایت آن موازین پیش از ورود به کسب و کار الزامی است.

الزامات:

    آشنائی با مبانی کسب و کار حلال و خودداری از مکاسب محرمه

    رعایت مقررات حداقلی کسب و کار (اصول مالکیت، صحت معامله، تنظیم قرارداد، ادای دین، قرض و...)

    احتراز از هرگونه معاملات مبتنی بر ربا

    آشنائی با مقررات کلی مربوط به معامله با اهل کتاب و غیر موحدین ( کفار و مشرکین)

    آشنائی با مبانی حداکثری و اخلاقی کسب و کار ( انصاف، امهال، جبران و...)

    طراحی سازوکار رفع اختلاف در معاملات و پیش بینی آن در قراردادها (موضوع داوری)

ماده اول: داشتن گواهی گذراندن دوره‏های آموزشی مبانی فقهی تجارت عمومی و تجارت خاص که توسط اتحادیه¬ها و سندیکاها گزارده می شود یا احراز مطلع بودن از آن مقررات.

ماده دوم: تدوین آئین نامه اختصاصی معاملات حلال در رشته مورد نظر و آموزش کارگزاران

ماده سوم: تدوین آئین نامه سازوکارهای‏های عدم ورود به معاملات ربوی و رعایت آن

ماده چهارم: رعایت آن دسته مقررات “مکاسب محرمه” که مرتبط با رشته مورد نظر کسب و کار می باشد.

ماده پنجم: رعایت آئین نامه نحوه معامله با اهل کتاب و غیر موحدین

ماده ششم: آشنائی با مبانی اخلاقی کسب و کار و اهتمام به اجرای آن توسط مدیران و کارگزاران

ماده هفتم: رعایت موازین شرعی در انجام تبلیغات تجاری برای کالاها و خدمات